Els escacs: un joc, un art o una ciència?

Els Escacs: un joc, un art o una ciència?
És només un joc, diuen els que no hi juguen. Un art, una ciència, diuen els jugadors.

«Els escacs són una forma de producció intel•lectual que tenen un encant peculiar. Sempre he sentit una mica de llàstima envers aquelles persones que no coneixen els escacs. Justament el mateix que sento per qui no ha estat embriagat per l’amor. Els escacs, com l’amor, com la música, tenen la virtut de fer feliç a l’home», va dir Siegbert Tarrasch, un metge expert en teràpia per hipnosi, que després de perdre el matx pel títol mundial amb Lasker, va conservar l’humor suficient per jugar un altre campionat on l’únic premi consistia en un quilo de mantega.
[fusion_builder_container hundred_percent=»yes» overflow=»visible»][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=»1_1″ background_position=»left top» background_color=»» border_size=»» border_color=»» border_style=»solid» spacing=»yes» background_image=»» background_repeat=»no-repeat» padding=»» margin_top=»0px» margin_bottom=»0px» class=»» id=»» animation_type=»» animation_speed=»0.3″ animation_direction=»left» hide_on_mobile=»no» center_content=»no» min_height=»none»]

SIEGBERT TARRASH

Molt temps després, el campió mundial Tigram Petrosian el va corregir subtilment: » L’esperit dels escacs -va assenyalar- és molt més poderós que els escacs i que qualsevol escaquista; escapa a tota possibilitat de comprensió i tan pot conduir a un home a la felicitat, com arrossegar-ne a un altre a la bogeria «.
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=»1_1″ background_position=»left top» background_color=»» border_size=»» border_color=»» border_style=»solid» spacing=»yes» background_image=»» background_repeat=»no-repeat» padding=»» margin_top=»0px» margin_bottom=»0px» class=»» id=»» animation_type=»» animation_speed=»0.3″ animation_direction=»left» hide_on_mobile=»no» center_content=»no» min_height=»none»]
TIGRAN PETROSIAN

De la felicitat i la bogeria que el màgic joc comporten sobren exemples a la història de l’art, tant com en la dels escacs. El primer campió mundial, Wilhelm Steinitz (1834-1900) va morir en un asil de llunàtics, desafiant a Déu a jugar i oferint-li un peó d’avantatge (que se sàpiga, el seu desafiament no va ser acceptat).
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=»1_1″ background_position=»left top» background_color=»» border_size=»» border_color=»» border_style=»solid» spacing=»yes» background_image=»» background_repeat=»no-repeat» padding=»» margin_top=»0px» margin_bottom=»0px» class=»» id=»» animation_type=»» animation_speed=»0.3″ animation_direction=»left» hide_on_mobile=»no» center_content=»no» min_height=»none»]
STEINITZ

I avui ningú dubta de la demència de Bobby Fischer, en altre temps mimat per la premsa.
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=»1_1″ background_position=»left top» background_color=»» border_size=»» border_color=»» border_style=»solid» spacing=»yes» background_image=»» background_repeat=»no-repeat» padding=»» margin_top=»0px» margin_bottom=»0px» class=»» id=»» animation_type=»» animation_speed=»0.3″ animation_direction=»left» hide_on_mobile=»no» center_content=»no» min_height=»none»]
FISCHER

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

Deja un comentario